بیست و پنج سال از طولانى ترین گروگانگیرى قرن مى گذرد. ربع قرن پیش در چنین روزهایى سیدمحسن موسوى، احمد متوسلیان، کاظم اخوان و تقى رستگار مقدم در حالى که از مصونیت دیپلماتیک برخوردار بودند توسط نظامیان وابسته به رژیم صهیونیستى ربوده شدند. آنها که در جاده «حاجزباربرا» سوار بر اتومبیل سیاسى براى اهداف دیپلماتیک در حال حرکت بودند توسط این شبه نظامیان ربوده شدند و از آن لحظه تا امروز جز اطلاعات مبهم و گاه متناقض هیچ خبرى از آنها منتشر نشده است.
متهم اصلى این گروگانگیرى بى شک رژیم صهیونیستى است. اسرائیل اما در این باره خود را ملزم به هیچ تعهدى نمى داند و به هیچ کس پاسخگو نیست. اندک اخبار موجود نیز به مشاهدات اسراى لبنانى و فلسطینى از دیپلمات هاى ایرانى بر مى گردد که البته گاه این گفته ها همدیگر را نقض مى کند و از طرفى استناد چندانى هم ندارند.
با این همه نمى توان از ضعف دستگاه دیپلماسى درگذشته براى پیگیرى سرنوشت این چهار دیپلمات سخنى نگفت.
یکى از فعالان اولیه پیگیرى سرنوشت ۴ دیپلمات ایرانى حمید داوودآبادى است که کتاب «در کمین ۴ جولاى» وى حاصل ۱۰ سال تحقیقات اش در این باره مى باشد. داوودآبادى در این باره معتقد است: من در سال گذشته با یکى از اعضاى اصلى کمیته پیگیرى سرنوشت ۴ دیپلمات تماس داشتم و خبرى را در مورد این ۴ عزیز به ایشان اعلام کردم اما برخلاف وعده داده شده پیگیرى هاى بعدى انجام نشد.
داوودآبادى ادامه داد: سال ۷۰ در مرکز مطالعات وزارت خارجه، نماینده سفارت آلمان مدعى شد طرف اسرائیلى ها حاضر است در قبال خبرى از ران آراد خلبان اسرائیلى مفقود شده، فیلمى از سه تن از دیپلمات ها نشان دهد که زمان و مکان آن معلوم نیست.با این همه نمایندگان ایرانى جلسه به دلایل نامعلومى جلسه را بر هم زدند که هنوز هم علت آن را نگفته اند. به گفته داوودآبادى، برخلاف تصور رایج، تعداد گروگانگیران ۷ نفر بوده اند نه چهار نفر که یکى از آنها فردى به نام سعید شیخ توسلى است. او در دادگاه به جرم جاسوسى محاکمه و زندانى شد. وى هم اکنون از زندان آزاد شده و در فلسطین اشغالى ساکن است. این شخص گفته که با ۳ تن از دیپلمات هاى ایرانى در یک زندان بوده و با آنها حرف زده است.
در این باره مریم مجتهدزاده همسر سیدمحسن موسوى مى گوید: همین طور که پیگیرى سرنوشت این افراد دچار مظلومیت بوده، مسأله شناخت آنها نیز دچار مظلومیت شده است.وى گفت: محسن همیشه مى گفت، جد من موسى بن جعفر(ع) است و من براى زندان ساخته شده ام.
همسر دیپلمات ربوده شده ایرانى در پایان با انتقاد از سازمان هاى بین المللى گفت: این سازمان ها حتى ادعاهاى خودمبنى بر حقوق بشر را نیز قبول ندارند.
۹۱۲۵ روز است که از سرنوشت دیپلمات هایمان خبرى نداریم. انتظار خانواده هاى این عزیزان مدت هاست که رنگ اضطراب به خود گرفته است. دستى از آستین همت بیرون باید آورد و این خانواده ها را از نگرانى رهانید. پرستوهاى کوچ کرده باید به وطن برگردند. آشیانه منتظر است.
کاردار ایران در بیروت گفت: جمهورى اسلامى ایران با ارسال یادداشتى براى دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار مشخص کردن سرنوشت دیپلمات هاى ایرانى ربوده شده در لبنان شد.
به گزارش ایسنا، مجتبى فردوسى پور، کاردار سفارت ایران در بیروت درخصوص پیگیرى سرنوشت دیپلمات هاى ربوده شده ایرانى در لبنان گفت: جمهورى اسلامى ایران از ابتداى ربودن دیپلمات هاى خود در سال۱۹۸۲ میلادى با استفاده از راهکارهاى سیاسى مختلف درصدد حل مسأله بوده است و درهمین راستا یادداشتى نیز به دبیرکل سازمان ملل فرستاده است.
وى در پاسخ به پرسشى درباره این که آیا اطلاعات تفصیلى و یا جدیدى از دیپلمات هاى ایرانى وجود دارد، اظهار داشت: این موضوع همچنان آشکار نیست و ما تنها چیزى که مى دانیم این است که آنها در زمان حضور اسرائیل در لبنان ربوده و به نیروهاى رژیم صهیونیستى تحویل داده شدند و هم اکنون نیز زنده هستند و ما امیدواریم که اطلاعات بیشترى در این زمینه کسب کنیم.
وى افزود: ما معتقدیم که آنها زنده هستند و کسانى که خلاف این نظر را دارند دلیل و مدرکى در این باره ارائه نکرده اند و این در حالى است که پیش از این سفارت ایران گزارش هاى زیادى مبنى بر اینکه آن ها زنده در زندان مشاهده شده اند، دریافت کرده است.
وى در ادامه گفت وگو با العالم درباره برپایى مراسم سالگرد ربوده شدن آنها در سفارت ایران گفت: سفارت جمهورى اسلامى ایران در بیروت اقدام به این کار کرد تا به بررسى چگونگى بازگشت آن ها بپردازیم و به تحقیقات گذشته در این زمینه ادامه دهیم.
محسن موسوى، کاردار سفارت، احمد متوسلیان، کاظم اخوان و تقى رستگار مقدم از دیپلمات هاى سفارت جمهورى اسلامى ایران ۲۵ سال پیش در چهارم جولاى سال ۱۹۸۲(تیر ۶۱) به دست عوامل رژیم صهیونیستى در لبنان و درمسیر رفتن به سوى بیروت درمنطقه اى ساحلى درشمال لبنان ربوده شدند.
منبع:ایران
|
|
