رفتارش بسیار بی‌ریا و صمیمی بود. روزی خوابیده بودم که احساس خارش در کف پا ‌نمودم. دیدم محمد صورتش را بر کف پایم گذاشته است. ناراحت شدم و سریع بلندشدم. با خشم گفتم:" این کارهایت چه معنی دارد؟ گفت : " مگر بهشت زیر پای مادرها نیست؟ دوست دارم چشمهایم نور بهشت بگیرد" محمد با اینکه بیش از بیست و دو بهار از زندگی‌اش سپری نشده بود اما درد بودن و عشق را در خود می‌پروراند . تا آنجا که به گفته دوستانش پای زائران ثامن‌الحجج (دانش‌آموزان بسیجی) را طبق نذرش بوسیده بود تا به چشمانش نوری بهشتی ببخشد. شب بیست و سوم ( آخرین لیله‌القدری که محمد پیش ما بود ) زمانی که ازمراسم خارج شدم دیدم محمد بیرون دم در ایستاده است. در حالیکه دوستانش از روزها قبل بهترین مجلس‌ها راشناسایی می‌کردند تا در آنها شرکت کنند. تعجب کردم و از او پرسیدم که چرا اینجا منتظر ایستاده‌ای؟ با خنده پاسخ داد؟ " آمدم شما را به منزل برسانم. شما درست نیست در این ساعت ازشب تنها رفت و آمد کنید." از او تشکر کردم. به خانه که رسیدم متوجه شدم که او بدون اینکه به کسی چیزی بگوید در خیابان ساعت‌ها منتظر من بوده است.

مسافر

ای شهدا اینجا دیگر از عروج خبری نیست و همه در فنا شدن دست و پا می‌زنند، دست‌های ناپاک به هم گره خورده تا بر نسل جوان امروز روح بی‌اعتقادی و دنیا زدگی را جریان دهد. دنیای غرب کوبه هوس را بر دل‌ ها می‌کوبد و در این روزگار، مردم پرفتنه‌ای هستند که با زبان دین مراد دنیا و مسند قبا بر قدرت خویش را می طلبند و از تکه تکه‌شدن پیکرها نربان صعود می‌سازند. اگر در برابر مظالمشان کلام حق بگویی، در مسلخگاه هوا و هوس‌هایشان قربانی می‌شوی آری اینجا بازار هزار رنگ بی مهری‌هاست... از آغاز سفر زندگی هرکسی تقدیری دارد و در مسیر پر پیچ و خم زندگی باید ناملایمات و سختی های فراوانی را تحمل کند. این سختی‌ها و مشکلات حکمتی دارد که به آزمایش الهی برمی‌گردد. هرچه انسان در این مسیر سعی کند آستانه صبر و تحملش را افزون گرداند، مسلماً پیروزمندانه‌تر و آبرومندانه‌تر از این آزمایش بیرون می‌آید. بدانیم که برای رفع هرمشکلی چه دنیوی و چه اخروی تنها یار و یاور ما حضرت احدیت است.

شعر شهید